سلام به همه دوستان :
چه انهایی که الان دوست هستیم و چه کسانی که در آینده دوست می شیم

سخنم را با کلام گهربار مولا علی علیه السلام آغاز کنم که فرمودند:

(دوست خود را دور از افراط و تفریط دوست بدار زیرا ممکن است روزی با تو دشمن شود و دشمن خود را نیز بطور اعتدال مورد دشمنی قرارر ده چرا که ممکن است روزی دوستت گردد.)

من نماینده خدا نیستم من یک طلبه هستم که برای شناخت مذهبم و رسیدن به شرچشمه معرفت و حقیقت عبودیت و بندگی پا به این عرصه گذاشتم.حال تا چه اندازه به آن نزدیک شدم و شناخت پیدا کردم بماند.

شاید بعضی ها پیش خودشون بگن اینجا هم دست از سر ما بر نمی دارند و آمدن که منبر برند و شاید بعضی دیگه خیال کنند که من با ایجاد این وبلاگ آمدم درد و دلهای خودم را بیان کنم و شایدم از یه ارگان دولتی حقوق می گیرم تا از روحانیت دفاع کنم و..................

سرتون رو درد نیارم من نه امدم منبر بروم و نه درد ودلهام را باکسی مطرح کنم(چون راه درد و دل را بلدم که کجا و با چه کسی درد و دل کنم که هم بشنود و هم ندای مرا لبیک گوید که من هم نه ترس از افشای آن به غیر را داشته باشم و نه در انتظار به رخ کشیدنش باشم)

...من فقط از وادی طلبگی و دنیای آنها با شما صحبت می کنم تا شاید خیلی از افرادی که شناخت به این وادی ندارند و یا اگه دارند خیلی ناقص و است بدانند آنچه را که باید...

از انتقاد ناراحت نمی شم منتظر پیشنهادات شما هستم حرف سیاسی نمی زنم(هر چند دین از سیاست جدا نیست) از رفتار کسی دفاع نمی کنم اعمال بعضی دیگر را توجیه نمی کنم دست مخالفین را به گرمی می فشارم از درج نظرات توهین آمیز

معذورم سوالات اعتقادی اخلاقی فقهی در حد توانم جواب می دهم واین مطلب ار از اول در مقابل کسانی که بعدها با بیان نظرات خودشون به این وبلاگ گرمی می دهند تنها این جمله که برگرفته از روایات اسلامی است را بیان می کنم که:

     اگه شما راست می گوئید خدا مرا ببخشد و اگر من راست می گویم خدا شما را ببخشد

ارادتمند: یک طلبه با عبای مشکی

تو مرا یاد کنی یا نکنی من به یادت هستم ()