|
طرح شبهه
نقد و بررسی
عرب جاهلی و ارزش زن:
کتک زدن و ربودن لباس دختران رسول خدا در کربلا:
شکنجه کردن سمیه و کشتن وی:
عمر و خشونت با زنان:
رفتار عمر با زنان، پیش از مسلمان شدن:
عمر، خواهرش را کتک زد:
عمر، زن مسلمان را کتک مى‌زد:
رفتار عمر با زنان در زمان پیامبر (ص) :
عمر، زنان سوگوار را کتک زد:
عمر، سوده همسر رسول خدا را اذیت مى‌کرد:
طرح شبهه:با بررسى سطحى در فرهنگ عرب به این نکته پى خواهیم برد که عرب‌ها بیش از
هر قوم و ملتى نسبت به زنان، سخت داراى غیرت بودند و زیر بار ننگ و عار
نمى‌‌رفتند؛ تا جائى که یک یهودى از قبیله بنى قینقاع را به خاطر اهانت به
زن مسلمان کشتند و...
با این وجود چگونه مى‌توان پذیرفت که عمر بن خطاب یک زن را؛ آن هم فاطمه
زهرا، جگر گوشه رسول خدا (ص) را کتک زده باشد و مردم با غیرت عرب هیچ
واکنشى از خود نشان نداده باشند!
یکى از خصلت‌هاى عرب جاهلى بدون تردید زنده به گور کردن دختران بود که هم
قرآن بر آن صحه گذاشته است وهم شواهد زنده تاریخى آن را تأیید مى‌کند.
اکنون سؤال ما این است که این غیرتى که شما آن را با آب و تاب نقل
مى‌کنید، هنگام دفن دخترانشان کجا رفته بود؟ خداوند کریم با یادآورى این
قضیه تلخ مى‌فرماید:
وَإِذَا الْمَوْءُدَةُ سُئلَت. بِأَىِّ ذَنبٍ قُتِلَت. تکویر / 8 و 9.
و در آن هنگام که از دختران زنده به گور شده سؤال شود: به کدامین گناه کشته شدند؟!.
محمد بن جریر طبرى در تفسیرش مى‌نویسد:
حدثنا بشر، قال: ثنا یزید، قال: ثنا سعید، عن قتادة وإذا الموؤودة سئلت: هی فی بعض القراءات: سألت بأی ذنب قتلت؟ لا بذنب، کان أهل الجاهلیة یقتل أحدهم ابنته، ویغذو کلبه، فعاب الله ذلک علیهم.
مردم زمان جاهلیت دخترانشان را مى‌کشتند و سگها را پرورش مى‌دادند، خداوند این عمل را براى آن‌ها زشت شمرده است.
الطبری، أبی جعفر محمد بن جریر (متوفای 310هـ)، جامع البیان عن تأویل آی القرآن، ج 30، ص 72، ناشر: دار الفکر، بیروت – 1405هـ
قرطبى مى‌نویسد:
قوله تعالى: وإذا الموؤودة سئلت. بأی ذنب قتلت الموؤودة المقتولة، وهی الجاریة تدفن وهی حیة، سمیت بذلک لما یطرح علیها من التراب، فیوءودها أی یثقلها حتى تموت.
موؤودة، به معناى کشته شده است که کنایه از دختران زنده به گور شده
مى‌باشد و به این جهت این نام را بر آن گذاشته‌اند که آن قدر خاک روى
بدنشان مى‌ریختند تا سنگین شوند و بمیرند.
الأنصاری القرطبی، أبو عبد الله محمد بن أحمد (متوفای671، الجامع لأحکام القرآن، ج 19، ص 232، ناشر: دار الشعب – القاهرة.
ابن کثیر سلفى دمشقى مى‌نویسد:
وإذا الموؤودة سئلت بأی ذنب قتلت " وقد کانوا أیضا یقتلون الأولاد من الاملاق وهو الفقر أو خشیة الاملاق أن یحصل لهم فی تلف المال.
مردم زمان جاهلیت گاهى از ترس فقر فرزندانشان را مى‌کشتند و یا این که
مى‌ترسیدند با کمبود آذوقه روبرو شوند، فرزندانشان را مى‌کشتند.
القرشی الدمشقی، إسماعیل بن عمر بن کثیر أبو الفداء (متوفای774هـ)، تفسیر القرآن العظیم، ج 2، ص 181، ناشر: دار الفکر - بیروت – 1401هـ.
و نیز مى‌نویسد:
والموؤدة: هی التی کان أهل الجاهلیة یدسونها فی التراب کراهیة البنات.
موؤوده، همان دختران زنده به گور شده‌اى هستند که مردم جاهلى انجام مى‌دادند؛ چون از فرزند دختر بدشان مى‌آمد.
القرشی الدمشقی، إسماعیل بن عمر بن کثیر أبو الفداء (متوفای774هـ)، تفسیر القرآن العظیم، ج 4، ص 478، ناشر: دار الفکر - بیروت – 1401هـ.
و در ادامه این داستان را نقل مى‌کند:
قال قدم قیس بن عاصم على رسول الله صلى الله علیه وسلم فقال یا رسول الله: إنی وأدت اثنتی عشرة ابنة لی فی الجاهلیة أو ثلاث عشرة قال " أعتق عددهن نسما.
قیس بن عاصم بر رسول خدا (ص) وارد شد و گفت: اى رسول خدا! من در زمان
جاهلیت دوازده یا سیزده دختر از دخترانم را زنده به گور کردم. پیامبر خدا
(ص) فرمود: باید به تعداد آنان بنده آزاد کنی.
القرشی الدمشقی، إسماعیل بن عمر بن کثیر أبو الفداء (متوفای774هـ)، تفسیر القرآن العظیم، ج 4، ص 479، ناشر: دار الفکر - بیروت – 1401هـ.
همان اعرابى که این همه از غیرت آن‌ها تعریف و تمجید مى‌شود و غیرت آنان
را مانع کتک زدن دختران و زنان مى‌دانند، در حادثه خونین سال 61هجری، ودر
قضیه شهادت ریحانة الرسول امام حسین علیه السلام در سرزمین کربلا، دختران
رسول خدا صلى الله علیه وآله را با فجیع‌ترین وضع کتک زدند.
آیا در این فاجعه غمناک چیزى به نام غیرت در میان اعراب وجود نداشت، یا در
زمان کتک زدن دختران رسول خدا صلى الله علیه وآله فراموش کرده بودند که
عرب هستند و غیرتشان باید مانع کتک زدن زنان و دختران شود؟!
شیخ صدوق رضوان الله تعالى علیه به نقل از فاطمه دختر امام حسین علیه السلام مى‌نویسد:
قَالَ دَخَلَتِ الْغَانِمَةُ [الْعَامَّةُ] عَلَیْنَا الْفُسْطَاطَ
وَأَنَا جَارِیَةٌ صَغِیرَةٌ وَفِی رِجْلِی خَلْخَالانِ مِنْ ذَهَبٍ
فَجَعَلَ رَجُلٌ یَفُضُّ الْخَلْخَالَیْنِ مِنْ رِجْلِی وَهُوَ یَبْکِی
فَقُلْتُ مَا یُبْکِیکَ یَا عَدُوَّ اللَّهِ فَقَالَ کَیْفَ لا أَبْکِی
وَأَنَا أَسْلُبُ ابْنَةَ رَسُولِ اللَّهِ فَقُلْتُ لا تَسْلُبْنِی قَالَ
أَخَافُ أَنْ یَجِیءَ غَیْرِی فَیَأْخُذَهُ قَالَتْ وَانْتَهَبُوا مَا
فِی الْأَبْنِیَةِ حَتَّى کَانُوا یَنْزِعُونَ الْمَلاحِفَ عَنْ
ظُهُورِنَا.
فاطمه دختر امام حسین علیه السلام مى‌گوید: غارتگران به خیمه ما هجوم
کردند و من دختر خردسالى بودم و خلخال طلا به پایم بود. مردى آن‌ها را
مىربود و مىگریست، گفتم: دشمن خدا چرا گریه مى‌کنى؟ گفت: چرا گریه نکنم
که دختر رسول خدا را غارت مى‌کنم. گفتم: مرا واگذار. گفت: مى‌ترسم دیگرى
آن را برباید. فرمود: هر چه در خیمههاى ما بود غارت کردند تا اینکه چادر
از سر ما برداشتند.
الصدوق، أبو جعفر محمد بن علی بن الحسین (متوفای381هـ)، الأمالی، ص229، تحقیق و نشر: قسم الدراسات الاسلامیة - مؤسسة البعثة مرکز الطباعة والنشر فی مؤسسة البعثة، الطبعة: الأولى، 1417هـ.
حمید بن مسلم، یکى از شاهدان حادثه مى‌گوید:
قَالَ حُمَیْدُ بْنُ مُسْلِمٍ فَوَ اللَّهِ لَقَدْ کُنْتُ أَرَى
الْمَرْأَةَ مِنْ نِسَائِهِ وَ بَنَاتِهِ وَ أَهْلِهِ تُنَازَعُ ثَوْبَهَا
عَنْ ظَهْرِهَا حَتَّى تُغْلَبَ عَلَیْهِ فَیُذْهَبَ بِهِ مِنْهَا.
به خدا من زنى از خاندان آن جناب را دیدم که جامهاش را به تن نگه مى‌داشت
که نبرند و در این باره پافشارى مى‌کرد؛ ولى سرانجام به زور از تنش کشیده
و بردند.
الشیخ المفید، محمد بن محمد بن النعمان ابن المعلم أبی عبد الله العکبری، البغدادی (متوفای413 هـ)، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد،
ج2، ص113، تحقیق: مؤسسة آل البیت علیهم السلام لتحقیق التراث، ناشر: دار
المفید للطباعة والنشر والتوزیع - بیروت - لبنان، الطبعة: الثانیة، 1414هـ
- 1993 م.
و در باره کتک زدن زنان در روز عاشورا، مى‌توانید به روایتى که علامه
مجلسى رضوان الله تعالى علیه در بحار الأنوار، ج45، ص61 نقل کرده است،
مراجعه فرمایید. | 
