تقدیم به همه آنهایی که نفس کشیدن خود را وقف این مرزو بوم کردند. تقدیم به همه جانبازان شیمیایی خصوصا دوست وبرادر عزیرتر از جانم محسن(بیاییم برای خالی نشدن کپسول هوای جانبازان شیمیایی وبر باد نرفتن غیرت خودمان دست به دعا برداریم)

هوا چه سنگین است و من خسته

خدایا رمق نمانده بر این قلب شکسته

و من تنها به آسمان خیره شده ام

واز کمی مهر و وفا خسته شده ام

هوا چه سنگین است و من چه بی طاقت

و گران شده است برای من هوای آسمانت

آهسته آه می کشم تا مبادا

کپسول بر دوشم خالی شود از هوا

آهسته آه می کشم تا همسرم

بیاد نیاورد لخته خون پاره های جگرم

آهسته آه می کشم و مرور می کنم

لحظه فراق دوستانم را

و به یاد می آورم

لحظه های خوب و شیرین شهادت را

آهسته آهسته به شهود می رسم من

خسته ام ولی به نور می رسم من

آهسته آه می کشم هوا دگر نمی خواهم

لحظه وصال نزدیک است دوا دگر نمی خواهم

از کوچه اول گذر کردم منتظرم در باز شود

و دعای دوستانم مستجاب شود

نگاهم کن نگاهم کن و در قنوت سبز دستانت دعایم کن

که همچو یخ آب می شوم من

ذره ذره شهید می شوم من

برای بازگشت مهر و وفا :همدلی و صداقت:غیرت و مروت یک قطره اشک نذر می کنیم

ارادتمند:یک طلبه با عبای مشکی

تو مرا یاد کنی یا نکنی من به یادت هستم ()