تو مرا یاد کنی یا نکنی من به یادت هستم ()

تو مرا یاد کنی یا نکنی من به یادت هستم ()

تو مرا یاد کنی یا نکنی من به یادت هستم ()

تو مرا یاد کنی یا نکنی من به یادت هستم ()

پیامبر " ص " فرمودند: هر کس خبر تمام شدن ماه صفر را بدهد
خداوند گناهانش را می آمرزد . ........حلول ماه ربیع بر شما مبارک

آخرین قرار عاشقانه

...و خدایا امروز چه مصیبتی گذشت و تو رحمت خود را از مردم گرفتی و بردی و اشکهای یک دختر بهشتی را بر گونه هایش جاری کردی و پدر برای آرامش او زمزه ها و وعدهای عاشقانه داد.حوریه بهشتی با لبخندی ملیحه وعده پدر را امضاء کرد و اینجا بود که ساعت شروع به تک تک کردن کرد تا لحظه لحظه رسیدن به یار را به خاطر بیاورد.

امروز گریه کردیم برای رفتن   برای وعده دادنت 

و فراق نزدیک است و فاطمه بی تاب.

تو هم می روی و اشک دل عاشق علی را روان می کنی و علی چه زود در وعدگاه دست تو را به دست پدر می دهد.

خدایا وعدگاه عاشقانه پدر با دختر کجاست.

خدایا قرار عاشقانه رسول خدا با پاره تنش کجاست.

خدایا کجا علی دست فاطمه را در دست پدر گذاشت

و کجا علی امانت را به صاحبش تقدیم کرد.

یا صاحب الزمان بیا و نشان ده قرار عاشقانه کجاست.

قبر مخفی فاطمه(س)کجاست.

یا فاطمه من عقده دل وا نکردم

گشتم ولی قبر تو را پیدا نکردم

چشم انتظارم مهدی بیاید

قبر تو را پیدا نماید

............................................................

 انجام امور دینى

براى انجام دادن امور دینى، توجه به راه‏کارهاى زیر بایسته است:

1. اعتقاد به اینکه تنها راه سعادتمند شدن، عمل به احکام دینى و تقویت ایمان است.

2. با ایجاد ارتباط با دوستان مؤمن و جداشدن از دوستان ناباب زمینة عمل به احکام الهى را در خود تقویت کنید.

3. براى انجام دادن امور عبادى و دینى، بیشتر به مراکز مذهبى مثل مسجدها و حسینیه‏ها بروید.

4. در عبادات، افراط و زیاده‏روى نکنید و ابتدا به انجام دادن واجبات و ترک محرمات اکتفا کنید.

5. کارهاى واجب را انجام دهید و از کارهاى حرام بپرهیزید و مراقبة شدیدى نسبت به آنها داشته باشید.

6. هنگام نماز، مشغول هر کارى که هستید، دست از کار بردارید و نماز را در اول وقت انجام دهید.

7. با خودتان شرط کنید: «اگر واجبى را ترک کردم یا به موقع انجام ندادم، مقدارى پول باید به عنوان جریمه صدقه بدهم، یا یک روز روزه بگیرم».

8. هر گاه موفق شدید وظیفة دینى خود را انجام دهید، سر به سجده شکر بگزارید و از خداوند تشکر کنید که توفیق عمل به تکلیف را به شما عطا کرده است و از او بخواهید که همیشه توفیق عمل به وظیفه را به شما عطا کند.

9. به خودتان تلقین کنید که مى‏توانم در انجام وظایف دینى‏ام، موفق شوم.

10. اگر گهگاهى موفق نشدید، مأیوس نشوید. دوباره اقدام کنید.

تو مرا یاد کنی یا نکنی من به یادت هستم ()

تو مرا یاد کنی یا نکنی من به یادت هستم ()

توجیهاتى که اهل سنت در برابر حدیث غدیر اتخاذ کرده‏اند را از کتاب «الهیات آیت‏الله سبحانى، ج 4، ص 82- 103 «ذکر مى‏کنیم.

 اشکال اول: فخر رازى امام‏المشککین مى‏گوید: مولى به معناى اولى نیست بلکه به معناى ناصر است. دلیل این که مولى به معناى اولى نیست این است که نمى‏توان آن را به جاى اولى به کار برد. مثلًا نمى‏توان گفت «هو مولى من فلان» در حالى که مى‏توان گفت «هو اولى من فلان».

 پاسخ: اولًا این که مولى به معناى اولى است باعث نمى‏شود همه حالات لفظى آن را نیز داشته باشد. دو لفظ مترادف در اصل معنا با هم شریکند ولى خصوصیات کاربردى هر یک وابسته به صیغه آنها است. مثلًا صیغه افعل که اولى از آن صیغه است اضافه به جمع و تثنیه مى‏شود ولى اضافه به مفرد نمى‏شود. مثلًا گفته مى‏شود «هو افضل القوم» ولى هرگز گفته نمى‏شود «هو افضل زید» بلکه باید با «من» استعمال شود و گفته شود «هو افضل من زید» و واضح است که معناى افضل در هر دو مثال یکى است. ثانیاً، فخر رازى مى‏گوید مولى به معناى ناصر است ما همین اشکال را به عنوان جدل به او وارد مى‏کنیم. مثلًا خداوند فرمود: مَنْ أَنْصارِى إِلَى اللَّهِ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ،(1) در حالى که نمى‏توان به جاى آن گفته شود من موالى الى الله نحن موالى الله. ثالثاً، کسى نگفته است کلمه «مولى» به معناى اولى است بلکه اسم است براى آن کس که اولى به تصرف و صاحب تدبیر کارى است. مانند روایت نبوى: ایما امراة نکحت نفسها بغیر اذن مولاها بدون اذن کسى که نسبت به او سزاوارتر است و صاحب اختیار او است و این معنا را مفسرین در آیه مَأْواکُمُ النَّارُ هِىَ مَوْلاکُمْ(2) تصریح کرده‏اند. لذا تفتازانى در شرح المقاصد، ج 2، ص 29 تصریح مى‏کند که «الولایة بالناس» و مالکیت تدبیر امور آنان به معناى امامت است و اشکالى را که مطرح مى‏کند در متواتر نبودن حدیث غدیر است و هیچ اشکالى را در دلالت روایت نمى‏پذیرد. در نامه قبل اثبات شد که چگونه حدیث غدیر متواتر است و باز لغت‏دانان تصریح کرده‏اند که ولىّ و مولى به یک معنا است. فراء در معانى القرآن، ج 3، ص 124 ابن اثیر در نهایه، ج 5، ص 228 فیروزآبادى در القاموس المحیط، ج 4، ص 401 زبیدى در تاج‏العروس، ج 10، ص 399

 اشکال دوم: اگر حدیث غدیر صحیح باشد امکان نداشت صحابه پس از وفات پیامبر اکرم (ص) آن را ترک کنند و خلافت ابوبکر را مطرح کنند.

 پاسخ: اولًا، این اشکال ناشى از برداشت باطلى است که از صحابه پیامبر اکرم در ذهن اهل سنت است. آنان گمان مى‏کنند همه صحابه پیامبر اکرم عادل و پابرجاى بر دین بودند در حالى که چنین نبود. ثانیاً، عده کثیرى از صحابه پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) با خلافت ابوبکر مخالفت کردند اما به پیروى از امام على (علیه السلام) دست به شورش نزدند. ثالثاً، موارد فراوانى وجود دارد که زیرپا گذاردن این امر را از سوى صحابه پیامبر تأیید مى‏کند مانند: 1- آنچه در روز پنج‏شنبه در بستر بیمارى پیامبر اکرم رخ داد (رزیه یوم الخمیس) یعنى منع عمر از کتاب وصیت توسط پیامبراکرم که این مسأله را اهل سنت نیز نقل کرده‏اند. وقتى در زمان حیات پیامبر گفتار آن حضرت درباره حضرت على (علیه السلام) چنین زیرپا گذارده مى‏شود و به پیامبر تهمت هزیان داده مى‏شود پس از وفات آن حضرت آسان‏تر انجام مى‏شود. براى مطالعه این مطلب ر. ک: بخارى، ج 1، باب کتابةالعلم، ح 2- ج 4، ص 70- ج 6، ص 10 و نیز مسند احمد، ج 1، ص 2. 355- سریه اسامه: پیامبر اکرم در اواخر عمر شریف خود لشگرى مهیا فرمود و اسامه را فرمانده آن کرد و تأکید فرمود که همراه اسامه حرکت کنید واز کسانى که پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) تأکید داشت که همراه اسامه بروند ابوبکر و عمر و چند تن دیگر بودند. اما آنان از این فرمان سرپیچى کردند و نرفتند. اهل سنت این سرپیچى را این‏گونه توجیه مى‏کنند که آنان براى تسکین تشنج ناشى از مرگ احتمالى پیامبر اکرم (ص) ماندند تا مبادا قلوب مردم نلرزد و جامعه اسلامى تضعیف شود،(3) حال که چنین عذرى و بهانه‏اى در سرپیچى از فرمان حرکت در لشگر اسامه جارى است در تخلف از حدیث غدیر نیز امکان دارد و آنان همین توجیه را نیز آورده‏اند و گفته‏اند که امامت على (علیه السلام) بر مردمى که فرزندان یا پدران آنان به دست على (علیه السلام) کشته

شده‏اند به صلاح امت اسلامى نیست. در این زمینه مى‏توانید به کتبى که در باب غدیر سخن گفته‏اند رجوع کنید مانند: 1- الغدیر، علامه امینى 2- المراجعات، سید شرف‏الدین 3- الالهیات، آیت‏الله‏سبحانى

پى‏نوشت‏

 (1) آل عمران، آیه 52 (

 (2) حدید، آیه 15

 (3) شهرستانى، الملل والنحل، ج 1، ص

تو مرا یاد کنی یا نکنی من به یادت هستم ()

سلام:چند شب قبل خوابم نمی برد زیر نور موبایل(زیر نور شمع و ماه شنیده بودیم ولی...)این شعر را سرودم...این هم ازاثرات بی خوابیه...دعا کنید شبها خوابم ببره این شعر ادامه پیدا نکنه....

تو شهری که چراغ فراوان شده

مشتی حسین فانوس به دست گم شده

خدا اگه دستمون رو نگیره

بلا به دور؛ واگیر هم غم می گیره

حرف قدیمی ها اگه صفا بود

تو دلشون خدای بی ریا بود

اما حالا همه هوایی شدن

با ماهواره یهو جهانی شدن

تو شهری که خبر جهانی شده

همسایه مون چند روزه که گم شده

خبر ندارم زغم و غصه هاش

شماره بدید؛ اس ام اس می دم براش

مشتی حسین فانوس به دست تو باغه

گل     نمی بینه     دلشم     کبابه

غُر می زنه که آب چاه کم شده

نه بابا جون همّتمون کم شده

مشتی حسین موبایل همرات نداری

پس چرا از داداش خبر نداری

قدیم اگه زنه به کم راضی بود

نرفته حج هم به خدا حاجی بود

مَرده اگه تو خونه چیزی نداشت

شب که می اومد خونه دعوا نداشت

تو شهری که حیا فراموش می شه

خُرخُر مردم هم بولوتوث می شه

دختره همراه تو کیفش جا داره

اما باباش اَزش خبر نداره

تو شهری که خدا فراموش می شه

غیرت و عفّت همه ارزون می شه

تو شهری که کم شده مرد کاری

دبگه نمی یاد صدای قناری

تو شهری که ربا فراوان می شه

دزدی و غارت هم فراوان می شه

تو شهری که هر روز یه مد می یارن

پیرزنه هاش هم ادا در می یارن

ایمیل زدن که امشبم هم آن می شیم

فدای خوشکلای با حال می شیم

شعرم اگه بی رنگ و بی رمق بود

تیر که توتاریکی می گن همین بود

مشتی حسین دراه بازی در می یاره

غصه نخور این شعر ادامه داره

...................

تو مرا یاد کنی یا نکنی من به یادت هستم ()

تو مرا یاد کنی یا نکنی من به یادت هستم ()

                                 ای فرزند آدم

 چقدر فاصله اینجاست بین آدمها

چقدرخاطره تنهاست بین آدمها

کسی به فکر ارزش نان خشک نیست اینجا

نمره محبت چقدر پائین است بین آدمها

کوچه های گلی رفته اند از یاد

بدون چک وام نمی دهند بین آدمها

آسمان پکن آبی است امروز

ارزشش،یک نگاه است بین آدمها

شمع و پروانه رفت از کاشانه ها

مشق عشق یاد نمی دهند بین آدمها

دل سعادت یخ می زند در این هوای گرم

چرا غروب خورشید است بین آدمها

کلام جان زدل نمی آید

فقط تریبون آزاد است بین آدمها

سکوت گمشده،نشانیش این است

ادب تواضع ندارد بین آدمها

به وقت من اجل دیر است

کلام آخر،حرف زیاد است بین آدمها

برو سعادت پیشه کن به یک رنگی

که مرد و نامرد زیاد است بین آدمها

ما رفتیم مشهد به شرط حیات بعد از مبعث رسول مکرم اسلام(ص)می بینمتون

یا علی

تو مرا یاد کنی یا نکنی من به یادت هستم ()