وقتي خداوند دختر بچه ها را آفريد.......

.....و خداوند جهان را با با درختان سر به فلك كشيده، كوههاي استوار و آب هاي بي قرار خلق كرد. بعد مكثي كرد و گفت:" هنوز جهان به چيز بيشتري احتياج دارد. چيزي كه بخندد و شادي كند. چيزي كه در جنگل قدم بزند و گل هاي عطر آگين را جمع كند. چيزي كه ساعتها با طبيعت ارتباط برقرار كند." پس خداوند دختر بچه ها را آفريد، با چشماني خندان و موهايي حلقه حلقه، با قلب هايي سرشار از شادي و لبخندهايي واگيردار، با جلوه هايي ظريف و دوست داشتني.

و هنگامي كه شاهكار خود را به پايان رساند، از ابتكار خود شاد شد. چون جهان را وقتي از دريچه چشمان يك دختر بچه ببينيد واقعا شبيه بهشت به نظر مي رسد!