با سلام

راستش اين موضوع خيلي ذهن منو به خودش مشغول كرده. ولي هميشه بعد از كلي فكر آخر به اين نتيجه مي رسم كه : خشت اول گد نهد معمار كج تا ثريا مي رود ديوار كج. به نظرم خيلي مهمه كه شروع اتفاق به اين مهمي توي زندگي آدم چه جوري باشه. اگر هم كمي نسبت به نسل آينده و تاثير خطاهاي ما روي اونا حساس باشيم اهميت مسئله بيشتر ميشه.

البته اگر اين فضاها فقط و فقط در حد آشنايي اوليه باشه و بعد بلافاصله جريان از طريق خانواده ها پيگيري بشه احتمال خطا خيلي كمتر ميشه. ولي با اين همه شخصا ازدواج سنتي رو مي پسندم.

يا حق